Rose Cookies Achu Murukku

Αν και είναι να γίνει ένα σύμβολο της τα μέσα του αιώνα ευκολία κουζίνα, ζελέ σαλάτα έχει μια εκπληκτικά μεγάλη ιστορία. Πλούσιοι νοικοκυριά άρχισε διαμόρφωση ζελατίνη σε καλούπια κατά τη διάρκεια της μεσαιωνικής εποχής. Μια ποικιλία από ingredientsfrom τρούφες με τα μοσχάρια tongueswere αναστολή σε αυτά τα περίτεχνα πηκτών.

Καίσαρας Cardini γεννήθηκε το 1896. Όπως ήταν αναμενόμενο, η ζωή είναι λίγο δύσκολο τον εντοπισμό κάποιου πολύ καιρό πριν. Ωστόσο, μια διαφήμιση από το εστιατόριο Cardini για το 1919 προτείνει μετακόμισε στην Καλιφόρνια τη δεκαετία του 1910.

Εστιατόρια πήρε ένα χτύπημα μετά άρχισε Απαγόρευση. Μετά από όλα, τα αλκοολούχα ποτά έχουν ένα από τα μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους οποιουδήποτε στοιχείου σε οποιοδήποτε εστιατόριο. Cardini έψαχνε για ένα μέρος για να αποφευχθούν αυτές οι δαπανηρές κανόνες. Αυτό τον προσγειώθηκε στην Τιχουάνα, στο Μεξικό.

Μήπως αυτό το κάνουν ένα μεξικάνικο πιάτο; Αν και ήταν εξαιρετικά δημοφιλής εκεί, η κριτική επιτροπή είναι ακόμα έξω σε αυτό. Ιταλικά φόντο Cardini είναι ένα τεράστιο μέρος της σαλάτας, αλλά το ίδιο είναι και η διαθεσιμότητα των συστατικών στο Μεξικό.

Δεν υπάρχουν αυστηρές οδηγίες για το πώς να προετοιμάσει το δείπνο, αν και το ιδανικό της να μαγειρεύουν το κρέας και τα λαχανικά με τρόπο που να διατηρεί το περιεχόμενο σε θερμίδες χαμηλό, όπως το ψήσιμο, ψήσιμο, ψήσιμο, βράσιμο στον ατμό ή τσιγάρισμα.

Εκτός από το πρόγραμμα διατροφής, της ενθαρρύνονται να πίνετε οκτώ ποτήρια νερό την ημέρα και να εκτελέσει τρεις συνεδρίες 3040 λεπτά με τα πόδια από μέτρια έως προχωρημένη άσκηση, αν και δεν υπάρχουν ειδικές κατευθυντήριες γραμμές για την άσκηση.

Επίπεδα μεταξένια κρέμα, φέτες μπανάνας, και με κάποιο τρόπο βανίλιας ψήνονται καλά έρχονται μαζί για να σχηματίσουν ένα επιδόρπιο μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών του. Μπανάνα πουτίγκα είναι μια γλυκιά απόλαυση αγαπήθηκε από πολλούς, λεγεώνα του ανεμιστήρων συχνά διαθέτουν πολύ ισχυρές απόψεις για το τι ακριβώς κάνει το πιάτο τόσο μεγάλη. Ωστόσο, κάποιος επιλέγει να κατασκεύασμα μπανάνα puddingserved ζεστό ή κρύο, στρωμένο με γκοφρέτες Nilla ή παντεσπάνι, που ολοκληρώνεται με κρέμα σαντιγί ή meringuethe κλασικό επιδόρπιο είναι η American όπως μηλόπιτα.

Όπως και η χώρα μας, πουτίγκα μπανάνας ήταν ωθούμενη από τον καπιταλισμό και συνδέεται με την Southwarranted ή όχι. Και αν οι Αμερικανοί να διεκδικήσει το σοκολατάκι, ο καρπός δεν είναι η μητρική στη γη, και δεν ήμασταν οι πρώτοι που το στρώμα συστατικά του με τέτοιο τρόπο.

Μπανάνες, όπως και πολλοί από τους ανθρώπους που καλούν τώρα αυτή την πατρίδα, έφτασε στις ακτές μας μέσω πλοίων. Πριν από τον εμφύλιο πόλεμο, μερικά τσαμπιά το δρόμο τους εδώ και εκεί, πάνω και κάτω από την ακτή του Ατλαντικού από τις Δυτικές Ινδίες. Με πρόοδος που έχει σημειωθεί σε πλοία και τη ναυτιλία, όλο και περισσότερο από τα φρούτα εστάλη από την Καραϊβική και την Κεντρική Αμερική. Αμερικανός επιχειρηματίες στοίχημα ότι οι Αμερικανοί καταναλωτές θα μπορούσαν να διδαχθούν να αναπτύξει μια γεύση για το εξωτικό φρούτο και έτσι δημιουργείται μια αγορά για τις μπανάνες για να γυρίσει ένα κέρδος, που φιλοξενεί εδώ και δεκαετίες από επιθετικές διαφημιστικές εκστρατείες διαφήμισης για να τονώσουν τη ζήτηση. Δεδομένου ότι η παροχή της μπανάνας και η παρουσία τους στο αμερικανικό σύστημα τροφίμων αυξήθηκαν, μάγειρες ήρθε με όλο και περισσότερους τρόπους για να τα χρησιμοποιήσουν.

Είναι απλά ένα riff σε μια σαχλαμάρα, ένα παραδοσιακό αγγλικό επιδόρπιο με στρώσεις κρέμα, φρούτα και κέικ σφουγγαριών που συχνά ολοκληρώνεται με κρέμα σαντιγί. Είναι αυτή η σύνδεση πέρα ​​από τη λίμνη που δυνητικά εξηγεί την ετυμολογία της αφέψημα. Ως απαιτητικός για τις λέξεις και τις έννοιές τους, ήμουν πάντα συγχέεται με το γεγονός ότι κάτι που ονομάζεται πουτίγκα μπανάνας που χρησιμοποιούνται συνήθως πουτίγκα βανίλιας αντί για ένα με το άρωμα των φρούτων. Ωστόσο, τώρα συνειδητοποιούν τη χρήση της πουτίγκας είναι ίσως απλώς άλλο ένα <α4> μεταφοράς από τη βρετανική και τη χρήση τους από τη λέξη για να αναφερθεί σε οποιοδήποτε επιδόρπιο.

Η πρώτη αναφορά της πουτίγκα μπανάνας φαίνεται να είναι από το 1878 σε μια στήλη New York Times που ονομάζεται Πληροφορίες Ζήτηση. Όπως έγραψε ο Robert Moss στο άρθρο του για την Σοβαρές τιμές, η πρώτη συνταγή φαίνεται να είναι από Good Housekeeping το 1888. Μάρκα και chill ένα ποτήρι κρέμα, δίδει εντολή συνταγή, τότε γραμμή «ένα όμορφο πιάτο» με εναλλασσόμενα στρώματα φέτες παντεσπάνι και φέτες μπανάνας. Ρίχνουμε την κρέμα πάνω από τα στρώματα και την κορυφή με σαντιγί, Moss γράφει. Και αυτό, περισσότερο ή λιγότερο, είναι η έκδοση που παραμένει σήμερα το status quo.

Για το 279ο θέμα, η σειρά του να προτείνω το θέμα. Ως εκ τούτου, πρότεινα τους σουσάμι. Abe ρώτησε τα μέλη να τα χρησιμοποιήσουν σε μια συνταγή για να προετοιμάσουν οτιδήποτε από τη σούπα στο επιδόρπιο. Στην πραγματικότητα, το αρχικό μου σχέδιο ήταν να φτιάξω μια συνταγή Makar Sankranti, η οποία μόλις γύρω από τη γωνία. Ωστόσο, περνώντας από τις σελιδοδείκτες μου συνταγές ήρθαν στα ιταλικά μπισκότα σουσάμι και μπήκαν στον πειρασμό να τους ψήνουν. Πράγματι, im χαρούμενος που έκανα, καθώς αυτά τα μπισκότα δεν είναι υπερβολικά γλυκά. Πηγαίνουν απόλυτα καλά με τον απογευματινό καφέ μου.

Όταν η Μεγάλη-γιαγιά μου, Retaw Dandeen McCoy, πέρασε το 2005, στην ηλικία των 99 ετών, της έδωσα μια κατάλληλη κηδεία της πρεσβυτεριακής στη δυτική Pennsylvania Hometown. Στη συνέχεια, στο υπόγειο της εκκλησίας, οι κυρίες της Springdale Presbyterian έκαναν ό, τι έκαναν πάντα: σερβίρεται ένα μεσημεριανό γεύμα. Υπήρχαν σάντουιτς δακτύλων. Υπήρχαν τα μεγάλα τηγάνια της Ριγκατόνης που βλέπετε σχεδόν σε κάθε συγκέντρωση περιοχής του Πίτσμπουργκ. Υπήρχαν cookies.

Και στη συνέχεια υπήρχαν οι σαλάτες Jell-O. Πιάτο μετά το πιάτο του Jiggly, λάμπει ζελατίνη, χυτευμένο σε δαχτυλίδια, Baidseven μια ζελέ σαλάτα τόνου με τη μορφή ενός ψαριού. Cherry-Red με φρούτα, φιστίκι-πράσινο με καρύδια και marshmallows, ένα καθαρό κίτρινο λεμόνι γεμάτο με λαχανικά: ήταν σαν να βγήκαμε προς τα πίσω στο χρόνο. Ο Dandeen, ο οποίος έβαλε τα παιδιά και τα εγγόνια στις μέρες δόξας των μέσων αιώνα της σαλάτας Jell-o, θα το αγάπησε.

Ενώ τα προϊόντα Jell-O εξακολουθούν να είναι πολύ δημοφιλή ως σνακ και επιδόρπια, το Jell-o Sardparticlate στο αλμυρό του Formshad πέσει από τη μαγειρική χάρη στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Αν και θα το βρείτε ακόμα στα υπόγεια της εκκλησίας σε όλη την Αμερική, σήμερα είστε εξίσου πιθανό να δείτε τις σαλάτες Jell-o σε blogs όπως η γκαλερί του λυπηρό φαγητό. Τι κάνει τη σαλάτα jell-o μια τέτοια εικόνα της εποχής του; Σχηματίζεται από την άνοδο του οικιακού οικονομικού, την εκβιομηχάνιση του συστήματος τροφίμων, τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την αλλαγή των προσδοκιών για την εργασία των γυναικών, λίγα τρόφιμα μπορούν να μας πείτε περισσότερο για τη ζωή στην Αμερική του 20ου αιώνα από το κοσμήματα του εγχώριου επιτεύγματος: το Jell- O σαλάτα.

Τα πιάτα ζελατίνης, όπως γνωρίζουμε, την ημερομηνία μέχρι τη μεσαιωνική Ευρώπη. Από εκείνη την περίοδο μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα, τα ζελέ πιάτα ήταν τα τρόφιμα της ελίτ, χρησίμευαν ως περίτεχνα χυτευμένα κεντρικά στοιχεία στους πίνακες της ευγένειας. Ο λόγος ήταν απλός: η διαδικασία απόδοσης κολλαγόνου από τα οστά των ζώων και στη συνέχεια να αποσαφηνίσει ότι ήταν εξαιρετικά χρονοβόρα, ακόμη και από τα βραδύτερα πρότυπα της ημέρας. Δεν ήταν για το αχνό καρδιά, εξηγεί ο Lynne Belluscio, εκτελεστικός διευθυντής της ιστορικής κοινωνίας Leroy, η οποία λειτουργεί το μουσείο Jell-O Gallery. Λονδίνο Cookbook Συγγραφέας Hannah Glasse περιέγραψε τη διαδικασία το 1747:

Λίγα μαγειρικά μάγειρες που ενοχλούνται με τέτοια διαμαρτυρία έντασης εργασίας που υποδεικνύονται με δείπνο, οι επισκέπτες που είχατε ένα προσωπικό κουζίνας μεγάλο και καλά έναντι αρκετά για να αποχωρήσει τις ώρες. Αυτό παρέμεινε η υπόθεση στις αμερικανικές αποικίες, όπου οι ελίτ προσαρμόσουν τα ευρωπαϊκά έθιμα στις δικές τους γεύσεις. Τα πιάτα ζελατίνης ήταν μια λιχουδιά στην υψηλή κοινωνία της Νέας Υόρκης, όπου το μέγεθος του προσωπικού του νοικοκυριού ήταν ένα σύμβολο κατάστασης, και στις φυτείες του νότου, όπου οι δεσμευμένοι μάγειρες εργάστηκαν στις κουζίνες. Στο Estate του Thomas Jefferson, το Monticello, το Wine Jelly εξυπηρετούσε συχνά στους επισκέπτες, ο χρόνος του Jefferson στη Γαλλία επηρέασε τις προτιμήσεις του.

Το χρονοδιάγραμμα δεν θα μπορούσε να ήταν καλύτερη. Το Jell-O έσπασε σε ένα από τα μεγαλύτερα μαγειρικά ρεύματα της εποχής: εγχώρια επιστήμη, γνωστή και ως οικονομική κατοικία. Τροφίμων Ιστορικός Laura Shapiro, στην σαρωτική σάλτσα τελειότητας της μελέτης, εξηγεί ότι, γύρω από τη στροφή του αιώνα, πολλές γυναίκες στην αναδυόμενη αμερικανική μεσαία τάξη άρχισαν να συνδέουν τις αλλαγές που έφεραν στα σπίτια τους από την εκβιομηχάνιση και τις επιστημονικές συμβουλές, το τηλεχειριστήριο Το εγχώριο έργο που πραγματοποίησαν καθημερινά και επανειλημμένα οικιακές εργασίες. Αυτό το πνεύμα της εγχώριας μεταρρύθμισης αγκάλιασε την αποτελεσματικότητα, την καθαρότητα, την καθαριότητα και την τάξη.

Η άμεση ζελατίνη ταιριάζει στο λογαριασμό. Ήταν γρήγορο, σε αντίθεση με την παραδοσιακή μέθοδο παρασκευής ζελατίνης. Ήταν οικονομικό: μια νοικοκυρά θα μπορούσε να τεντώσει τα υπολείμματα της οικογένειάς της με την τακτοποίηση τους στη ζελατίνη. Και επειδή η ζάχαρη συμπεριλήφθηκε ήδη στα αρωματισμένα μίγματα, οι νέες συσκευασμένες ζελατίνη δεν απαιτούσαν μάγειρες για να χρησιμοποιήσουν τα οικιακά τους καταστήματα ζάχαρης. Ήταν επίσης τακτοποιημένο και τακτοποιημένο, μια ποιότητα που αποτιμάται από το κίνημα εγχώριας επιστήμης καθώς και από τους βικτοριακούς πρόγονους της, οι οποίοι ήταν τρελοί για μορφοποιημένα τρόφιμα όλων των ειδών, λέει ο Bellusio. Οι ζελέτες σαλάτες, σε αντίθεση με τα πετρώματα, ήταν χωρίς χάος, ποτέ να παραβιάζουν τα σύνορα της πλάκας: μια σαλάτα επιτέλους στον έλεγχο του εαυτού του, ο Shapiro γράφει. Οι μάγειρες σε αυτή την εποχή χυτούνται τα πάντα από το μαγειρεμένο σπανάκι έως τη σαλάτα κοτόπουλου, με προσοχή για να αποφευχθεί η καρδινική αμαρτία της Messiness.

Μέχρι το 1902, οι πωλήσεις Jell-O άρχισαν να αυξάνονται. Το 1904, ο Charles Knox προήγαγε τον Knox Gelatin στην Fair του κόσμου, και το 1905, κυρία John Cooke του Νέου Κάστρου, Πενσυλβάνια, κέρδισε το τρίτο βραβείο σε ένα διαγωνισμό μαγειρέματος μενού Knox με ένα coccoction που κάλεσε την τελειότητα σαλάτα: μια ασπιακή γεμάτη με λεπτό Ψιλοκομμένο λάχανο, σέλινο και κόκκινη πιπεριά που πήρε τα πινάκια με το κοσμηματοπωλείο και την άψογη μυρηγμένη ακρίβειά του, λεπτομέρειες Michael Stern στην εισαγωγή του στην τελειότητα σαλάτα. Ως διαφημίσεις για το πιο διάσημο επιδόρπιο της Αμερικής σε περιοδικά όπως το Journal Journal Lyies, η ζελατίνη έγινε όλο και περισσότερο μοντέρνα . Ο James Beards παρατηρεί, στη δεκαετία του 1972 της αμερικανικής μαγειρικής του James Beard's, ότι η νίκη της κας Cooke είχε Απελευθερώθηκε μια απαίτηση για Σαλάτες που έχουν αναπτυχθεί ανησυχητικά , ιδιαίτερα στα προάστια. Ακόμα και τότε ο θρυλικός σεφ παραδέχεται ότι η ζελέ σαλάτα έχει τις απολαύσεις της, όμως, και δεν έχει αμφιβολία μια αμερικανική καινοτομία.

Μπορείτε να ακολουθήσετε την αμερικανική κοινωνική ιστορία κοιτάζοντας την ιστορία των διαφημίσεων Jell-O, το Belluscio επισημαίνει. Οι πρώιμες διαφημίσεις υποσχέθηκαν νοικοκυρές ότι θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν αυτό που οι πλούσιοι έτρωγαν για μόλις δέκα λεπτά ένα κουτί, μια μεγάλη πρόοδος για ένα πιάτο τόσο εξευγενισμένο ότι πολλοί Αμερικανοί που εργάστηκαν ποτέ δεν το είδαν. Το κορίτσι Jell-O εισήχθη το 1908 και ήταν άγρια ​​επιτυχής σε Eminincing Αμερικανοί να συσχετίσουν τον Jell-O με την καθαρότητα και την αθωότητα της παιδικής ηλικίας.