Συνταγές δικτύου για τη γαρίδα De Jonghe
Πρώτον, θα σας πω αμέσως ότι αυτή είναι μια θετική αναθεώρηση. Ναί. Αλλά ελπίζω ότι θα διαβάσετε για να μάθετε γιατί μου αρέσει ο μπλε ερωδιός. Είναι πραγματικά αρκετά uniquea πολύ ιδιαίτερο μέρος. Εάν δεν είστε σίγουροι ότι θέλετε να δειπνήσετε εκεί, να διαβάσετε. Μερικά από αυτά που περιγράφω είναι τα πράγματα που θα μπορούσατε να αποφασίσετε είναι μειονεκτήματα ή αρετές. Τουλάχιστον θα πάρετε μια ιδέα για το τι είναι ο τόπος, και μπορείτε να αποφασίσετε για τον εαυτό σας.
Κανονικοί αναγνώστες: Γνωρίζω τώρα για να σκεφτείτε ότι im όλοι ερωτευμένοι με το κατ 'οίκον μαγειρική, εκκλησιαστικά σούπερ, γερμανική μαγειρική σπίτι, και ρετρό συνταγές, αλλά θέλω να ξέρετε ότι έχω άλλη πλευρά. Στην πραγματικότητα, το Gourmet ήταν το απόλυτο αγαπημένο μου Magazineno, το μοναδικό μου περιοδικό για χρόνια και χρόνια, και η κατάρρευση μου έχει με ένα τεράστιο funk. Έτσι μην εκπλαγείτε τώρα όταν ξεκινώ να σας πω για το μπλε ερωδιό στη λίμνη των ozarks.
dont με πάρει αδικαιολόγητο είναι κάτι homelike για το μπλε ερωδιό. Αλλά ξέρετε πώς λέει ο ελαιώνας κήπος, όταν είστε εδώ, οικογένεια; Ο μπλε ερωδιός δεν είναι έτσι. Αντ 'αυτού, στο Blue Heron, όπως και εσείς, επισκεπτόμενος κάποιον Elses οικογένεια. Κάποιος με έναν φανταστικό σεφ. Και απόψε σας τον επισκέπτη της τιμής.
Ξεκινάει όταν βγαίνετε από την πόρτα. Όταν περπατήσαμε, ο ίδιος ο ιδιοκτήτης, ο Joseph Boer, μας καλωσορίζει χαρούμενα, με ένα μεγάλο χαμόγελο και κουβεντιάζοντας μαζί μας για λίγο. Είχαμε φτάσει δεξιά στο χρόνο ανοίγματος5 σελ. . Μετά από εισαγωγές και κάποια ελαφριά συνομιλία, και κάποια ευχάριστη joshing γύρω, μας έκανε να ασχοληθεί με το lounge, με την πόρτα του στην εξωτερική πισίνα: πηγαίνετε κολύμπι!
Το Sue και ο μπαμπάς μου περιπλανιέται έξω στην περιοχή της πισίνας για να απολαύσετε το ηλιοβασίλεμα και είχε ένα καταπληκτικό χρόνο να κουβεντιάσει και να απολαύσει την απολύτως εκπληκτική θέα στη λίμνη των ozarks. Ο μπλε ερωδιός βρίσκεται σε ένα Bluff με θέα το Horseshoe Bend και η αίθουσα της πισίνας παρέχει μια υπέροχη θέα στο ηλιοβασίλεμα. Υπάρχουν πολλά τραπέζια CAF εκεί έξω, καθώς και ένα ρομαντικό μικρό κιόσκι. Εκτός από πολλά εντυπωσιακά γλυπτά ερωδιών και λίγα τεράστια χτυπήματα ανέμου.
Το λαχανικό της ημέρας ήταν μαγειρεμένο καλοκαιρινό καλοκαιρινό και κρεμμύδια πασπαλισμένο με τριμμένο τυρί παρμεζάνα. Για τους σωλήνες μου, φαινόταν να υπερβεί και υπερβαίνει το TAD. Δεδομένου ότι ήξερα ότι οι εισόδους θα γεμίσουν, θα είχα προτιμήσει ελαφρύτερα, απλούστερα, υγιεινά λαχανικά με καθαρότερη παρουσίαση. κάτι περισσότερο από ένα φύλλο για τα πλούσια πιάτα κρέατος. . . Αλλά το παρασκεύασμα σκουός ήταν σίγουρα νόστιμο.
Είχα μελετήσει το μενού online πριν οδηγήσουμε στη λίμνη, αλλά εξακολουθώ να έχω έναν δύσκολο χρόνο να αποφασίσω τι να παραγγείλετε. Τα πιάτα είναι κυρίως κλασικοί δυτικοί ευρωπαϊκοί και αμερικανικοί εισηγήσεις, ομαδοποιημένοι σε κατηγορίες με τύπο κρέατος. Θαλασσινά, βόειο κρέας, πουλερικά, και ούτω καθεξής.
Έτσι διέταξα ένα από τα πιάτα υπογραφής τους, ένα ENTRE που είναι πρωτότυπο σε αυτό το εστιατόριο: Batter-Fried Lobster Tail, σερβίρεται σε ένα κρεβάτι πατάτας Shoestring, με ζεστό βούτυρο για εμβάπτιση. Ναι, διαβάσατε αυτό το δικαίωμα: Τηγανίζουμε την ουρά του αστακού. Και φαίνεται ένα παράξενο πράγμα που πρέπει να κάνουμε σε ένα τόσο κορυφαίο κομμάτι θαλασσινών. Τότε και πάλι. . . Το πιάτο εκτελέστηκε καλά. Το κτύπημα ήταν ελαφρύ και τραγανό, και το τεράστιο κομμάτι του κρέατος μέσα στο λεπτό και υγρό. Προσωπικά, δεν σκέφτομαι άρρωστος ποτέ να το παραγγείλω ποτέ, γιατί στο μεγάλο σχέδιο των πραγμάτων, νομίζω ότι υπάρχουν καλύτεροι τρόποι για να προετοιμάσω ένα τόσο ωραίο φαγητό. Επιπλέον, οι τραγανές πατάτες Shoestring φαινόταν να μην είναι τόσο πολύ για φαγητό όσο το να κρατάει την ουρά από την εμφάνιση μοναχική στην πιατέλα.
Πράγματι, τα πιάτα με όλα τα etsetà © escomes με μια επιλογή πατάτας: ψημένο, shoestring, γαλλικό τηγανισμένο ή ολλανδικό κτυπημένο. Έπρεπε να δοκιμάσω τα ολλανδικά κτυπημένα. Στην πραγματικότητα, όλοι στο τραπέζι μας επέλεξαν αυτή τη μορφή πατάτας, αφού κανένας από εμάς δεν μπορούσε να θυμηθεί το να το έχει πριν.
Το μη τραπεζαρία του ξενοδοχείου έγινε για πρώτη φορά το 1844 στο Exchange Coffee House. Μέχρι το 1858, ο κατάλογος της πόλης αναφέρθηκε 13 εστιατόρια και μια ντουζίνα τρώει σπίτια. Αξιοσημείωτα, σε μια πόλη μέχρι τώρα από τη θάλασσα, υπήρχαν επτά αποθήκες στρειδιών και τέσσερα σαλόνια στρειδιών. Δωμάτιο και Λιβέτες σε ένα οικιστικό σπίτι Κόστος $ 2. 5 έως $ 3 την εβδομάδα πριν από τον εμφύλιο πόλεμο. Από το τέλος του πολέμου το εβδομαδιαίο τιμολόγιο είχε αυξηθεί στα $ 5.
Wright υποστήριξε πολυτελή τραπεζαρία του ήταν η καλύτερη διόρισε, καλύτερα, πιο εκτεταμένη και κομψό εστιατόριο του είδους του στην πόλη. Το μενού που προσφέρεται χωρίς κόκαλα γαλοπούλα, ορτύκι και καλλιτεχνικά διακοσμημένο κέικ. Αλλά 19ου αιώνα φαγητό εστιατόριο ήταν ένα μείγμα από γκουρμέ και καλοφαγάς, γράφει ένας ιστορικός. Για παράδειγμα, ένα συμπόσιο στο νέο Sherman Σώμα που προσφέρονται οκτώ μαθήματα, που αποτελείται από 65 πιάτα.
Chapin Gore παρέμεινε εστιατόριο αρσενικό μόνο μετά την αλλαγή του αιώνα, την τροφοδοσία σε άνδρες για-την πόλη και το αθλητικό κοινό. «Chapin Γκορ είναι τόσο γνωστό στην Αμερική ως το Σώμα του Κοινοβουλίου είναι στο Λονδίνο,» Ράντγιαρντ Κίπλινγκ έγραψε κατά τη διάρκεια περιοδείας αυτής της χώρας.
Στη δεκαετία του 1890, Ernest Kimball άνοιξε Kimball, η πρώτη καφετέρια της χώρας. Ο συνδυασμός της άνεσης και χαμηλές τιμές δελεάζονται χιλιάδες των εργαζομένων σε γραφεία από τα γραφεία τους την ώρα του γεύματος και ενέπνευσε μια σειρά από μιμητές μαζί αυτό που έγινε γνωστό ως οδοντογλυφίδες Row στο Loop.
Φτηνά γεύματα και προσφέρθηκαν σε 24-ωρη σπίτια μικρής τάξης, όπου εισόδους σε ένα μέρος όπως το Quick κόστος Μεσημεριανό του Bob μόλις 10 σεντς. Εν τω μεταξύ, στο Lone Star Saloon και Palm Garden στην απεριποίητος Whiskey Row, ένας μπάρμαν διεξαγάγει πειράματα για τους πελάτες που τον έκανε και νοκ-άουτ του πέφτει διάσημο. Το όνομά του? Mickey Finn.
Σύμφωνα με την ιστορία και το μύθο, μετά το μαγείρεμα για Enrico Caruso, είπε το μεγάλο τενόρο που θα δώσει ολόκληρο τον κόσμο, αν θα μπορούσε να τραγουδήσει όπως έκανε. Η απάντησή του, που μεταφράζεται αόριστα, ήταν, κυρία, θα ήθελα να δώσω ολόκληρο τον κόσμο, αν θα μπορούσα να μαγειρεύω μακαρόνια όπως και εσείς.
Αν και εστιατόρια ειδικότητας μπριζόλα, όπως η μάντρα του Inn, μπριζόλες Πιτ σε 161 N. Dearborn του Αγίου και ο δήμαρχος Carter Χένρι Χάρισον αγαπημένο, Μπίλι Boyle του Chop House, εξαφανίστηκε μέσα στο όζον, όπως ο καπνός από μια σχάρα, εστιατόρια μπριζόλα δεν ήταν ποτέ πιο δημοφιλής από ό, τι στη δεκαετία του '90. Κάποιοι, συμπεριλαμβανομένων Gene Georgetti, Gibsons, Morton, καθώς και το Chicago Chop House είναι το σπίτι-που καλλιεργούνται? άλλοι, μεταξύ των οποίων και η Palm, Chris Ρουθ, και Capital Grill, οι αλυσίδες που ξεκίνησε αλλού.
Chicagos ζωντανό γαστρονομικές αθλητισμός είναι σπεσιαλιτέ της πόλης βαθμολογία. δημοσιογράφοι Τροφίμων και ανεξάρτητος τρώνε τα πάντα συζητάμε οποίων κόκκινο hots, βαθύ πιάτο πίτσα, ιταλικά βόειο κρέας, και τα ράφια πλευρών είναι η καλύτερη. Από πλανόδιους πωλητές να τεσσάρων αστέρων τραπεζαρίες, ανείπωτη αριθμούς των προμηθευτών τροφίμων unblushingly tout εισιτήριο τους ως Chicagos καλύτερο. Περιέργως, παρά αυτό το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας γαστρονομικές υπερηφάνεια, δύο από τις πιο αγαπημένες τοπικές σπεσιαλιτέ παραμείνει πάνω από το παιχνίδι αξιολογήσεις. Γαρίδες de Jonghe και κοτόπουλο Vesuvio μοιράζονται μια αφθονία του σκόρδου, αλλά τίποτε άλλο. Σερβίρονται σε παλιό χρόνο ψησταριές και καλή γειτονιά ιταλικά εστιατόρια, καθώς και σε πίνακες δείπνο στα σπίτια των διαφορετικών εθνικών προελεύσεων. Είναι τόσο θεμελιώδες μέρος του Σικάγου ζωής των τροφίμων ως ένα φλεγόμενο δείπνο στο δωμάτιο αντλία ή ένα λουκάνικο Maxwell οδό της Πολωνίας, αλλά και τόσο βασικό για να τα δοκιμάσετε πόλης που πετούν κάτω από το ραντάρ αξιολογήσεις.
Πολλοί από εμάς που μεγαλώσαμε μαζί της λίμνης Michigans νοτιοδυτική ακτή τα θεωρούμε δεδομένα, και μπορεί ακόμη και να ξεθωριάζει από τις μνήμες μας, αν κινούμαστε μακριά για να φάει μέσα από άλλες πόλεις και νέες κουζίνες. Αλλά για να εισπνεύσουν το γλυκό Sherrygarlic άρωμα μιας γαρίδες de Jonghe κατσαρόλα ή αμυλούχα ζεστασιά τραγανή κρούστα πατάτας σε μια καλά προετοιμασμένη πιάτο κοτόπουλο Βεζούβιου είναι σαν να μυρίζει το άρωμα μιας μακράς χαμένο έρωτα.
Και έτσι, σε πρώην Chicagoans, καθώς και για τους επισκέπτες που θέλουν μια πραγματική γεύμα Σικάγο, είμαστε στην ευχάριστη θέση να αναφέρουν ότι και οι δύο πιάτα παραμείνει μια βάση σε τραπεζαρίας που είναι προμαχώνες από τους παλαιούς τρόπους? εμφανίζονται επίσης στο μενού των νεότερων εστιατόρια, όπου σεφ σέβονται την παράδοση.
Θα έρθουν δεν αποτέλεσε έκπληξη για καλοφαγάδες που γνωρίζουν το Σικάγο ότι υπέροχες εκδοχές και των δύο κοτόπουλο Βεζούβιου και γαρίδες de Jonghe βρίσκονται στο μενού στο εστιατόριο που συμβαίνει επίσης να εξυπηρετήσει τις πόλης καλύτερη μπριζόλα, ο σεβάσμιος Gene Georgetti. Εδώ μας υπενθυμίζουν ότι το κοτόπουλο Vesuvio υποτίθεται ότι το όνομά του, όχι μόνο για την έκρηξη της γεύσεις, αλλά και γιατί φαίνεται πραγματικά σαν μια μεγάλη volcanoâ €»έναν ευγενή συνονθύλευμα κρούστα πατάτας και άστραφταν τα τμήματα του κοτόπουλου που υψώνονται από την πισίνα του σκόρδου-χρωματισμένης λευκό κρασί στο οποίο έχουν μαγειρευτεί. Το δέρμα, μεθυσμένος με βότανα και διαποτισμένη με τη γεύση του λίπους κοτόπουλου, μοιάζει με λωρίδες τραγανό τηγανητό μπέικον.
Γαρίδες de Jonghe στο Gene Georgetti είναι ασυνήθιστο. Παραδοσιακά, το πιάτο μαγειρεύεται σε υψηλή θερμοκρασία, έτσι ώστε οι σκόρδου ψίχουλα σχηματίζουν μια κρούστα γύρω από την άκρη του ramekin, και σερβίρεται φούρνο-ζεστό. Απόξεση καυτό κρούστα είναι μέρος της απόλαυσης της μεγάλης γαρίδας de Jonghe. Ωστόσο, θα είστε μην κάνει απόξεση σε Gene Georgetti, για την έκδοση της δεν είναι απλά ένα ψημένο κατσαρόλα. Πρόκειται για μια ευρεία, βαθιά πιατέλα που κατέχει λιωμένο σκόρδο herbed βούτυρο που δένεται με ψίχουλα τόσο μαλακό που έχουν γίνει εύπλαστο στίγματα της γεύσης. Μπορείτε να κόψετε το τεράστιο ροζ γαρίδες σε μικρά κομμάτια μεγέθους με ένα μαχαίρι και πιρούνι, αλλά θα πρέπει επίσης ένα κουτάλι, ή άφθονο Gene Georgettis σωματώδης ιταλικό ψωμί για σφουγγάρισμα όλα ότι το σκόρδο βούτυρο. Εάν είστε πρόθυμοι να δαπανήσουν σχεδόν το διπλάσιο της τιμής του ψαρονέφρι μπριζόλα δύο λιβρών, ο αστακός de Jonghe είναι ένα πραγματικό θαλασσογραφία του είναι παχύ λευκό hunks του γλυκού κρέας ουρά σε μια φωτεινή πισίνα του βουτύρου. Αυτό το πιάτο είναι τόσο πλούσια είναι ιλιγγιώδη.
του προστίμου ΠΑΛΙΑ Cape Cod δωμάτιο του Drake ξενοδοχείο, γινόμαστε μάρτυρες μιας γαρίδες de Jonghe αποκάλυψη που μας θυμίζει ότι ο πολιτισμός των τροφίμων είναι μια αντανάκλαση όχι μόνο της κοινωνικής ιστορίας, αλλά από προσωπική ιστορία, πάρα πολύ. Βολεμένη στο αμυδρά φωτισμένο, Κάτω Eastdecorated τραπεζαρία με κόκκινο-ελέγχεται κουρτίνες και αναχρονιστική μενού Thermidors και Newburgs και υπέροχα μοναδικό Ντόβερ, που παρακολουθούν το παρακείμενο περίπτερο, όπως λέει ένας άνθρωπος, δεν ξέρω πώς συνέβη. Απλά δεν ξέρω. Πρέπει να είμαι ο πιο τυχερός άνθρωπος στο Σικάγο. Γυαλιά κουδούνισμα, και τοστ σύζυγό του, με την ευκαιρία της 49ης επετείου τους. Αυτή τη στιγμή, το άρωμα της Sherry και το σκόρδο αρχίσει να γεμίζουν τον αέρα ως δύο κατσαρόλες φτάνουν στο τραπέζι τους. Γαρίδες de Jonghe! οι αναφωνεί ο άνθρωπος τρυφερά, σαν χαιρετισμό ένα αγαπημένο παππού και γιαγιά, <Α8> εξηγώντας στο σερβιτόρο ότι αυτό ήταν επέτειο γεύμα τους από την ημέρα που ο ίδιος και η σύζυγός του παντρεύτηκαν το 1950.
Στην πραγματικότητα, γαρίδες de Jonghe γεύσεις, σαν να πηγαίνει πίσω πολύ νωρίτερα από ό, τι το 1950, πίσω στο απόγειο του πιάτου φθορά και γαρίδες κουνάω. Οι ιστορικοί δεν μπόρεσαν να τεκμηριώσουν πειστικά την ακριβή προέλευσή του, αλλά σύμφωνα με τον Pierre de Jonghes εγγονή Nancy Buckley, Pierre και τα αδέλφια του άνοιξαν de Jonghes εστιατόριο στο 1893 κολομβιανή έκθεση και αργότερα μετακόμισε στο Monroe Street στο κέντρο του Σικάγου. Ήταν στο εστιατόριο τους ότι δημιουργήθηκε γαρίδες de Jonghe, από τον Pierre ή ίσως από τον Pierre και των εργαζομένων του Emil Zehr. Ο γιος Zehrs, ένας επαγγελματίας ακορντεονίστας, μας έγραψε πριν από μερικά χρόνια για να πει ότι ήταν αρκετά σίγουρος ότι ήταν ο πατέρας του, που το επινόησε, η δυνατότητα Buckley επιτρέπει.
πιο ευτυχισμένη στιγμή μας στο κυνήγι για γαρίδες de Jonghe και κοτόπουλο Vesuvio έρχεται σε Ηλεία, μια ευγενής Gold Coast μπριζόλα σπίτι με μια εβραϊκή προφορά. Είναι ακριβώς το είδος των ώριμων θέση παντρευτεί περιμένετε να βρείτε πιάτα Chicagos υπογραφή στη δόξα τους. Σίγουρα αρκετά, όταν καλούμε να ενημερωθείτε, η οικοδέσποινα βεβαιώνει ότι οι γαρίδες. e Jonghe είναι στο μενού δείπνο κάθε βράδυ. Και κοτόπουλο Vesuvio
λυπάμαι να πω εμείς δεν το έχουμε, λέει ο νεαρός άνδρας, στενοχωρημένος επίσης να χρειάζεται να δώσει αρνητική απάντηση σε αυτό το <α4> ελαστικοί χώρα. Συνηθίζαμε να το κάνει, θυμάται, στη συνέχεια, λέει, περιμένετε, περιμένετε εδώ, και <Α9> εξαφανίζεται . Έχουμε μόλις και μετά βίας έχουν χρόνο να εξαπλωθεί μια φέτα φρέσκο αντλήσεως-νικελίου με ψιλοκομμένο συκώτι, κατέρρευσε το αυγό και κρεμμύδι πριν επιστρέψει. Αυτός είναι θριαμβευτική. Εμείς θα κάνουμε το κοτόπουλο Vesuvio! ο <α3> Ανακοινώνει αρκετά δυνατά για γευσιγνώστες στο διπλανό τραπέζι για να κοιτάζω προς τα πάνω από τα πιάτα τους από μόσχων ήπατος.
Ηλεία γαρίδες de Jonghe είναι expertlarge, αρπάζοντας-φρέσκα γαρίδες επενδυμένα σε ένα κόκκινο-χρυσό παλτό του υγρού Sherry και το σκόρδο εγχυθεί ψίχουλα, σερβίρεται σε ένα ζεστό πιάτο ογκρατέν. Και η παραγγελία του Βεζούβιου είναι τίποτα λιγότερο από το θαυμαστό. Συσσωρεύονται σε μια μεγάλη στρογγυλή πλάκα είναι σχεδόν ένα ολόκληρο κοτόπουλο, κομμένο σε κομμάτια, μαγειρεμένα με λευκό κρασί, σκόρδο και βότανα μέχρι την πτώση εκτός διαγωνισμού, το δέρμα της ψημένο σε αλμυρά αμβροσία. Το κρέας είναι αλληλένδετες με μεγάλα τμήματα της πατάτας, επίσης έναστρο με βότανα. Μερικά μήκη πατάτα είναι τόσο εύπλαστο ώστε να φαίνεται να χύσει κατά μήκος του σωρού του κοτόπουλου, όπως ρυάκια λάβας και πρέπει να συλλέγονται με ένα πιρούνι και μαχαίρι? Οι άλλοι μαγειρεμένα τόσο εύθραυστα, τραγανή μπορείτε να τις παραλάβετε όπως πατάτες μπριζόλα. Ο καπετάνιος τραπεζαρία, άλλοι σερβιτόροι, και μια χούφτα γνωρίζοντας γευσιγνώστες όλα παρακολουθήσουν την άφιξη του κοτόπουλου Βεζούβιου με δέος, και πορείας, όταν δεν μπορούν να περιέχουν μας <α1> επιφωνήματα απόλαυσης καθώς αρχίζουμε να εργαστείτε με τον τρόπο μας μέσα από αυτό το υπέροχο γεύμα.
Το πρόγραμμα Rum Εργαστήριο επικεντρώθηκε για να γίνει επίσημο Rum Expo όλη την Midwest. Η ομάδα RumLab είναι οι παραγωγοί του Taste of Rum Πουέρτο Ρίκο, την επίσημη εθνική ρούμι γιορτή μαζί με την Καλιφόρνια Rum Festival. Κάθε εκδήλωση προσελκύει συμμετέχοντες που κυμαίνονται από, το εμπόριο, το ρούμι λάτρεις , τουρίστες και ντόπιους.
